Իսրայելի խորհրդարանի հարգարժան անդամներ, լռության համար ձեզ ինչքա՞ն են վճարել: Հիշե՛ք. նավթը երբևէ կվերջանա, իսկ ճշմարտությունը  միշտ  հավիտենական է:

«AzIs» կազմակերպությունը(Ադրբեջան-Իսրայել միջազգային ասոցիացիան), որն Իսրայելում Ադրբեջանի նախապատվարն է, յուրաքանչյուր տարի մանիֆեստ է անցկացնում, ուր սեփական ժողովրդի ողբերգությունը քաղաքական խաղի է վերածում: Խոսքը Խոջալուի ողբերգության մասին է, որը տեղի է ունեցել 1992 թ-ի փետրվարի 25-26-ը՝ Արցախի պատերազմի ժամանակ:      

Մեկ տարի  առաջ ես այդ սարսափելի ողբերգության մասին հոդված գրեցի: Երկու ժողովուրդների համար այդ ծանր թեմայի  վերաբերյալ   խոսելու թույլտվությունն ինձ արտոնելու համար ես նախ և առաջ բազմաթիվ նյութեր ուսումնասիրեցի՝ հրապարակված ինչպե՛ս մեկ, այնպե՛ս էլ մյուս կողմից, ինչպես նաև չեզոք երկրների նյութերը:

Նման նյութերից է «Khojalu: between hunger and fire» ֆիլմը, որ նկարահանվել է բրիտանացի վավերագիրների կողմից:
Այդ հոդվածում բերված են փաստերը  և ամբողջությամբ  նկարագրված են պատճառները, որոնց հիման վրա հայկական կողմը  չէր կարող պատասխանատվություն կրել Խոջալուի խաղաղ բնակչության  այդ սարսափելի ողբերգության համար:
Ռուս թղթակից Վադիմ  Բելիխը, որ կոնֆլիկտի ժամանակ ադրբեջանական կողմում էր գտնվում, նշում էր,  որ օպերացիան սկսելուց   դեռ  մեկ ամիս  առաջ  հայերը տեղեկացրել էին  Խոջալուի գրոհի մասին: Սակայն ադրբեջանական կողմը խաղաղ բնակչությանը  քաղաքից  հանելու համար ոչինչ չարեց:

Քաղաքը  գրոհելուց  մի քանի օր առաջ հայկական կողմը ռադիոկապի միջոցով տեղեկացրել է  ձեռնարկվելիք գործողության մասին և խնդրել է խաղաղ բնակչությանը  դուրս հանել: Ադրբեջանական իշխանությունները տեղի բնակչությանը, որ հիմնականում մսխեթցի  թուրքեր էին և մեկ անգամ չէ, որ հայտարարել էին  այդ կոնֆլիկտում իրենց չեզոքության մասին՝  ուժով պահեցին: Արդյունքում  մսխեթցի  թուրքերը ապաստան գտան հայկական կողմում:  «AzIs»-ի կողմից  ոչ մի ռեակցիա չեղավ. ո՛չ ժխտում, ո՛չ հրապարակում:

Արդեն վաղուց հայտնի ու ակնհայտ է, որ ադրբեջանական պրոպագանդան նավթային ու զինային պայմանագրերի,  ինչպես նաև նեղ  աշխարհաքաղաքական շահերի  միջոցով  է  գործում: Ճշմարտությունը ետին պլան է մղվում, քանի որ  ետին պլանում են գտնվում նաև մարդիկ, ովքեր բարոյական արժեքներն ավելի վեր են դասում:

Վերը նշված այս հանգամանքներն այս տարի  ադրբեջանցիներին  օգնեցին  որպես  հյուր մասնակից դարձնել  իսրայելական խորհրդարանի անդամներին  մի  երեկույթի,  որը նվիրված  էր խաբանքին  ու խաբեությանը: Այս փաստը մեզ՝ Իսրայելի բնակիչներիս, ստիպում է խորհել մեր կառավարության բարոյական արժեքների մասին, որն  արդեն տարիներ շարունակ մերժում է  Հայոց Ցեղասպանության փաստը, բայց ուրախությամբ ընդունում է Ադրբեջանի կողմից արված հրավերը՝  մասնակցելու  մի միջոցառման, ուր Լեռնային Ղարաբաղի կոնֆլիկտի մեջ  կեղծ  ու ոչ հիմնավորված ձևով  մեղադրում  են  հայերին:

Ադրբեջանի հարգելի ժողովուրդ, ես  բազմիցս կոչ եմ արել չենթարկվել ձեր կառավարության պաշտոնական պրոպագանդային, որի նպատակը ձեր հարևանի նկատմամբ  ձեր  սրտերում թույն լցնելն է:  Պատմականորեն մեկ անգամ չէ, որ ապացուցվել է, որ  այն  իշխանությունն  ու ազգը, որոնք  այլ ազգերի նկատմամբ ատելությունը  պատվանդան են բարձրացնում՝ արդյունքում իրենք են դաժանության ու  չարիքի պատի վրա ջարդուփշուր լինում:

Ես կուզեի հարց ուղղել պետության մեր հարգարժան  ներկայացուցիչներին, որոնց աշխատավարձը մեր գրպաններից է գոյանում. «Իսրայելի խորհրդարանի հարգարժան անդամներ, լռության համար ձեզ ինչքա՞ն են վճարել:  Հիշե՛ք.  նավթը  երբևէ  կվերջանա, իսկ ճշմարտությունը  միշտ  հավիտենական է»:

Մենդել  Կորսունսկի
«Նոյան տապան»  մշակութային  և  կրթական կենտրոնի մամուլի խոսնակ, Իսրայել