Հայերեն
English
Azəricə
Deutsch
Русский
Français


ՄԵՆՔ ՍՈՑՑԱՆՑԵՐՈՒՄ

facebook twitter youtube



ԳՈՐԾԸՆԿԵՐՆԵՐ

The Armenian Genocide Museum

Open Armenia


OLD VERSION xocali.net



Խոջալույում բոլոր զինվորականները ռուսերեն էին խոսում

Մոր պատռված փորից դուրս հանած պտուղ

«Կարծելով ադրբեջանուհի եմ՝ ինձ հարվածեցին ավտոմատի կոթով»

20:10 25-02-2010

Vesti.Az –ի  բացառիկ հարցազրույցը  ռուսական «Նովայա  գազետայի»(«Новая  газета»)  հատուկ թղթակից Վիկտորիա Մարկի  Իվլևայի  հետ,  որը 1992թ.-ի  փետրվարին   եղել  է   հայերի կողմից  գրավված Խոջալու քաղաքում   

-Ինչպե՞ս  Դուք  հայտնվեցիք հայերի կողմից   զավթված  Խոջալու քաղաքում:
-Հիմա հստակ չեմ հիշում, թե ինչպես եմ հայտնվել Խոջալույում: Սակայն, կուզենայի նշել, որ  մարտական գործողությունների ժամանակ որպես ազատ լրագրող  մեկ անգամ չէ, որ  եղել եմ Լեռնային Ղարաբաղում, ընդ որում,  և՛  ադրբեջանական, և՛   հայկական կողմերում:  Բայց Խոջալույի գրավման  ժամանակ ես հայկական կողմում էի: Ուզում եմ միանգամից ասել, որ մահացած մարդկանց, որ իր ռեպորտաժում ցույց է տվել Չինգիզ Մուստաֆաևը, ես չեմ տեսել, քանի որ քաղաք մյուս կողմից եմ մտել:

-Ի՞նչ եք տեսել հայերի  կողմից գրավված քաղաքում: Տեսե՞լ եք արդյոք քաղաքում մնացած խաղաղ բնակիչներին:
- Ես քաղաքում իրապես խաղաղ բնակիչներ  տեսա , բայց  դրանք ադրբեջանցիներ չէին, այլ մսխեթցի թուրքեր, որոնց  այնտեղ էին վերաբնակեցրել Լեռնային Ղարաբաղում ամենաթեժ  մարտական գործողությունների ժամանակ: Փետրվարի 26-ի վաղ առավոտն էր:  Ես լավ հիշում եմ, թե ինչպես էին հայ զինվորականներն  այդ մարդկանց  դուրս  հանում  տներից: Այնտեղ մի կապուտաչյա կին կար, անունը՝ Մուսլյուդա: Նա հինգ երեխա ուներ, ընդ որում, ամենափոքրը՝  մեկ օրական  էր:  Այսինքն, երեխան ծնվել էր Խոջալույի գրավումից  ընդամենը մեկ օր առաջ:  Փաստացիորեն,  մարդիկ  առանց  հագնվելու էին,  հասցրել էին  բոբիկ ոտքերը  կրկնակոշիկները   մտցնել:  Որպես գերիների՝ մարդկանց  ինչ-որ տեղ  քշեցին, ես նրանց հետ գնացի: Ես այն փոքրիկին   գիրկս   առա   և   որպեսզի  ինչ-որ  ձևով տաքացնեմ  նրան ՝ մտցրի   բաճկոնիս   տակ: Գերիների ամբոխում հիմնականում կանայք ու երեխաներ էին, ինչպես նաև մի քանի ծեր: Ձիուն հեծած, զենքը ձեռքին մի մարդ ինձ մոտեցավ  և ավտոմատի կոթով ուժեղ հարվածեց  մեջքիս՝ կարծելով, թե ադրբեջանուհի կամ մսխեթցի թուրք եմ: Այդ րոպեին ես զգացի, թե ինչ է անազատությունը:

-Դուք   չգիտե՞ք,  թե  ի՞նչ պատահեց այդ մարդկանց:
-Գերիներին  ինչ-որ տան մեջ էին պահում: Ես տեսել եմ, որ նրանց կերակրում էին: Իսկ հետո նրանց հայ գերիների հետ փոխանակեցին: Ես ինքս եմ տեսել, թե  ինչպես փոխանակեցին: Ես անգամ Մուսլյուդային մի քիչ փող տվեցի: Դրանից հետո ես նրան այլևս  չտեսա: Չնայած, շատ կուզեի  կրկին   հանդիպել,  տեղեկանալ, թե  հետագայում  նրա  ճակատագիրն  ինչպես դասավորվեց:

-Հայերի կողմից զավթված Խոջալու քաղաքում  տեսե՞լ  եք   366-րդ  ռուսական   գնդի  զինծառայողներին,  որոնք մասնակից  էին  զավթմանը:
-Չգիտեմ,  կային  այնտեղ արդյոք  ռուս զինվորականներ:  Այնտեղ բոլորը ռուսերեն էին խոսում,  և անհնար  էր  որոշել,  թե  նրանցից  ո՞վ  էր  ռուսը,  և  ո՞վ՝ հայը:

-Դուք  հիշատակեցիք, որ եղել եք նաև ադրբեջանական կողմում…
-Այո, ես եղել եմ և՛ Ստեփանակերտում(Խանքենդի), և Շուշիում՝ նրա գրավումից  քիչ առաջ: Շուշիում մի դեպք եմ հիշում:  Մենք՝ լրագրողներս,   տեղական ինչ-որ  պաշտոնյայի ընդունելությանն  էինք  սպասում,   եթե չեմ սխալվում՝ քաղխորհրդի թե շրջխորհրդի  ղեկավարի.    հիմա  շատ դժվար է   հիշել:  Այսպես  ուրեմն,  հենց այն  ընթացքում, երբ  մենք սպասում էինք ընդունարանում,  այդ պաշտոնյայի կաբինետ  ինչ-որ մի մարդ մտավ և գնդակահարեց նրան: Միանգամից  մեզ   բոլորիս բռնեցին:  Ամենաշատը տուժեց  այժմ  հայտնի   լրագրող  Սավիկ Շուստերը:   Ադրբեջանցիները կարծում էին, թե նա հայ է: Անխուսափելի դատաստանից  նրան փրկեցին  կանադական անձնագիրն ու նրա գոչյուններն  այն   մասին,  որ   ինքը  բոլորովին  հայ  չէ,  այլ՝ հրեա:
Ուզում եմ ասել, որ Ղարաբաղն իմ կյանքի գլխավոր դպրոցը դարձավ: Ես երկու կողմի տառապանքներն  էլ  տեսել  եմ.  անկախ իրենց ազգային պատկանելիությունից՝  մարդիկ նույն  տառապանքն  են կրում: Բայց Խոջալուն մեծ վերք է ադրբեջանցիների համար:

Վիկտորիա Իվլևա. Vesti.az
2010 թվականի հարցազրույցը տարբերվում է  նրանից, որ Իվլևան գրել է «տաք հետքերով» և  թարմ հիշողություններով:

Համեմատել 1992 թվականի հրապարակման  հետ
Նայել նաև՝ «Վերջի՞նը չէ»

հետ

ՄԵԿՆԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

 Загрузка...
Xocali.net կայքը ստեղծվել է «Այլատյացության կանխարգելման նախաձեռնության»
կողմից OpenArmenia.am ֆորումի մասնակիցների հետ համագոծակցությամբ:
Rambler's Top100 Goon Каталог сайтов
2010-2015 © Copyright     E-mail: [email protected]